Поиск по этому блогу

понедельник, 3 декабря 2012 г.

Δ Ι Α Δ Ρ Ο Μ Η 4


Ο  Μεγάλος  δρόμος  « ... απ’ τους Βάραγγους  στους  Έλληνες » !    

Введение
Константинополь. Основание города историки, обращаясь к легендам, связывают с VII веком до н. э. когда переселенцы из древнегреческого города Мегара стали осваивать новые территории в окрестностях бухты Золотой Рог. Вначале на азиатской стороне пролива Босфор появилось поселение Халкидон. Затем на европейском его берегу – на полуострове образованном проливом Босфор, бухтой Золотой Рог и Мраморным морем – был заложен Византии – греческий город – колония куда в 330 году император Константин Великий перенес столицу Римской империи, переименовав Византии в Константинополь, или Новый Рим . В 1930 году Константинополь официально переименовали в Стамбул – по греческий  «Στην πόλη» - в Городе. Из всех римских императоров только Константин Великий – Константин Ι - сумел по – настоящему восстановить Византии и возвеличить этот город. Согласно летописным источникам, став единым владыкой Востока и Запада. Константин даровал христианам религиозную свободу, но при этом проповедовал веротерпимость и не преследовал язычников. Он созвал первый собор в Нике на котором была осуждена ересь. Византийский Константинополь был на протяжении десятков веков также столицей христианской империи – наследницы Древнего Греции и Древнего Рима. В 1054 году  когда произошло разделение христианской церкви  Константинополь стал православным центром.И в Европе и в Азии он считался в Средние века одним из самых больших и богатых.  Столицу Византии любовно и с почтением называли «Царицей городов» - по  греческий  «Βασιλεύουσα Πόλη».
Здесь и до настоящего времени находится престол Константинопольского патриархата.  Из Византии на Русь пришло христианство. Киевская Русь унаследовала лучшие ценности византийской культуры, приобщилась через Византию к богатейшему наследию Античности.
Великая Византийская Империя, прекратила свое существование 29 мая 1453 года, когда Константинополь был взят штурмом османами.Несмотря на то что Византия перестала существовать,  византийская культура продолжала оказывать сильное влияние на Русское государство. Особенно большой толчок к усилению влияния Византии на Русь,  дали события, связанные с падением Константинополя, а также брак русского государя Ивана III с одной из наследниц знаменитой византийской императорской династии Софьей Палеолог в 1472 году и принятие в качестве официального герба Московской державы византийского двуглавого орла.

Εισαγωγή
Κωνσταντινούπολη. Την ίδρυση της πόλης οι ιστορικοί την συνδέουν με το θρύλο ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ. όταν άποικοι από την αρχαιοελληνική πόλη Μέγαρα κατέκτησαν νέες περιοχές στα περίχωρα του Κεράτιου κόλπου. Στην αρχή, στην ασιατική πλευρά του πορθμού του Βοσπόρου ίδρυσαν την αποικία Χαλκηδόνα. Μετά, στην ευρωπαϊκή πλευρά της ακτής του – στη χερσόνησο, σχηματίστηκε ο πορθμός του Βοσπόρου, ο Κεράτιος κόλπος και η θάλασσα του Μαρμαρά – ιδρύθηκε το Βυζάντιο – ελληνική πόλη – αποικία όπου το 330 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μετονομάζοντας το Βυζάντιο σε Κωνσταντινούπολη ή Νέα Ρώμη. Το 1930 η Κωνσταντινούπολη επίσημα μετονομάστηκε σε Ισταμπούλ (= στην Πόλη). Απ’ όλους τους Ρωμαίους αυτοκράτορες μόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος – Κωνσταντίνος  Ά – κατάφερε να αποκαταστήσει το Βυζάντιο και να ανασυγκροτήσει αυτή την πόλη. Σύμφωνα με τις χρονολογικές πηγές ο Κωνσταντίνος στάθηκε ο μοναδικός ηγέτης της Ανατολής και της Δύσης, χάρισε στους Χριστιανούς τη θρησκευτική ελευθερία, αλλά μέχρι να το καταφέρει επέδειξε πίστη και υπομονή και δεν δίωξε τους ειδωλολάτρες. Συγκάλεσε την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας στην οποία καταδικάστηκαν οι αιρέσεις. Η Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη ήταν πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας δεκάδες αιώνες – κληρονόμος της Αρχαίας Ελλάδας και της Αρχαίας Ρώμης. Το 1054 μ.Χ. όταν η εκκλησία χωρίστηκε – Σχίσμα – η Κωνσταντινούπολη έγινε Κέντρο της Ορθοδοξίας. Στην Ευρώπη και στην Ασία το κέντρο αυτό μέχρι το μεσαίωνα θεωρούνταν ισχυρό και πλούσιο. Την πρωτεύουσα του Βυζαντίου από αγάπη και σεβασμό την ονόμαζαν «Βασιλεύουσα Πόλη». Εδώ και μέχρι τις μέρες μας βρίσκεται ο θρόνος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Στη Ρωσία ο χριστιανισμός ήρθε από το Βυζάντιο. Η Ρωσία του Κιέβου κληρονόμησε τις μεγάλες αξίες της βυζαντινής κουλτούρας και μέσω του Βυζαντίου μετέλαβε την πλούσια κληρονομιά της αρχαιότητας. Η Μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει στις  29 Μαίου 1453, όταν η Κωνσταντινούπολη πάρθηκε με την εισβολή των Οθωμανών. Παρ’ όλο που το Βυζάντιο έπαψε να υπάρχει, η βυζαντινή κουλτούρα συνέχισε να εκπέμπει ισχυρή επιρροή στο ρωσικό κράτος. Ιδιαίτερα μεγάλη ώθηση και ενίσχυση της επίδρασης του Βυζαντίου στη Ρωσία, έδωσαν γεγονότα συνδεδεμένα με την πτώση της Κωνσταντινούπολης και επίσης ο γάμος του Ρώσου βασιλιά Ιβάν Γ΄ με μια από τις διαδόχους της φημισμένης βυζαντινής αυτοκρατορικής δυναστείας των Παλαιολόγων, της Σοφίας το έτος 1472 και η λήψη του επίσημου εμβλήματος απ’ το κράτος της Μοσχοβίας, του βυζαντινού δικέφαλου αετού.
Одним из наиболее крупных торговых партнеров Константинополя была Древняя Русь. Значительное оживление сношений русских с Константинополем произошло в IX веке, когда водный путь «из варяг в греки» связал Северную и Южную Европу.
  Путь “из варяг в греки”  - карта
«Столбовая» торговая дорога была проложена из Балтийского – Варяжского – моря по реке Неве – в Ладожское озеро, оттуда по реке Волхов – в озеро Ильмень и далее по реке Ловати – к верховьям реки Днепр. Русским купцам приходилось район реки Ловати, при переходе к Днепру, а также днепровские пороги преодолевать волоком, наподобие болгарей бурлаков.
 порог
Согласно летописи, «…был путь из Варяг в Греки и из Греков по Днепру, а в верховьях Днепра – волок до Ловати, а по Ловати можно войти в Ильмень, озеро великое; из этого же озера вытекает Волхов и впадает в озеро великое Нево, и устье того озера впадает в море Варяжское.И по тому морю можно плыть до Рима, а от Рима можно приплыть по тому же морю к Царьграду, а от Царьграда можно приплыть в Понт море, в которое впадает Днепр река.Днепр же вытекает из Оковского леса и течет на юг, а Двина…впадает в море Варяжское. Из того же леса течет Волга на восток и впадает…в море Хвалисское. Поэтому из Руси можно плыть по Волге в Болгары и в Хвалисы, и на восток пройти в удел Сима, а по Двине – в землю варягов, от варягов до Рима, от Рима же и до племени Хамова. А Днепр впадает устьем в Понтийское море; это море слывет Русским, - по берегам его учил, как говорят, святой Андрей, брат Петра…» Северный и южный участки пути «из варяг в греки» контролировали наиболее могущественные из славянских объединений земель – Новгород и Киев, так как, по утверждению русского историка В.О. Ключеского и других ученых, это, поначалу только торговое, предприятие со временем превратилось в главный стержень экономической, политической и духовной жизни Древней Руси.
     волок
В IX веке в жизни восточных славян произошли знаменательные события. Согласно легендам и древнерусским летописям, с 862 года в Новгороде утвердился, призванный вождями славянских племен, варяжский князь Рюрик. Летопись гласит : « В год 6370(862). Изгнали варяг за море, и не дали им дани, и начали сами собой владеть, и была среди них правды, и встал род на род, и была у них усобица, и стали воевать друг с другом. И сказали себе : Поищем себе князя, который бы владел нами и судил по праву. И пошли за море к варягам, к руси. Те варяги назывались русью, как другие называются Шведы, а иные Норманны и  Англы… и сказали : Земля наша велика и обильна, а порядка в ней нет. Приходите княжить и владеть нами.” И избрались трое братьев со своими родам, и взяли с собой всю русь, и пришли, и сел старший, Рюрик, в Новгороде, а другой, Синеус, на Белоозере, а третий, Трувор в Изборске. И от тех варягов прозвалась «Русская Земля». Так было положено начало русской государственности.
     “Поищем себе князя…”
Киев давно уже был основан третья братьями – Киев, Щеком и Хоривом – и их сестрой Лыбедью. Они « ... построили город в честь старшего своего брата – писал летописец – и назвали его Киев.» Согласно летописи Киев во время своего княжения посещал Древний Царьград; « ... и когда ходил он к царю, то говорят, что великих почестей удостоился от царя, к которому он приходил...».
Ένας από τους πλέον ισχυρούς εμπορικούς εταίρους της Κωνσταντινούπολης ήταν η Αρχαία Ρωσία. Σημαντική αναβίωση των σχέσεων των Ρώσων με την Κωνσταντινούπολη συνέβη τον 9ο αιώνα, όταν ο υδάτινος δρόμος «απ’ τους Βάραγγους* στους Έλληνες» συνέδεσε τη βόρεια με τη νότια Ευρώπη. «Στυλοβάτης» ο εμπορικός δρόμος, ανοίχτηκε από τη Βαλτική – Βαραγγική θάλασσα στον ποταμό Νιέβα, στη λίμνη Λάντογκα, από εκεί στις όχθες του ποταμού Βόλχοβ, τη λίμνη Ίλμεν και πιο κάτω τον ποταμό Λοβάτι που συνδεόταν με τον άνω ρου του ποταμού Δνείπερου. Οι Ρώσοι έμποροι περνούσαν από την περιοχή του ποταμού Λοβάτι για να μεταβούν στο Δνείπερο – ενώ τους καταρράχτες του Δνείπερου υπερνικούσαν οι παρακαμπτήριες υδάτινες αρτηρίες όπως τα ρυμουλκά των Βουλγάρων. Σύμφωνα με το χρονικό, «... υπήρχε διαδρομή από τους Βάραγγους στους Έλληνες και από τους Έλληνες στο Δνείπερο, στον άνω ρου του Δνείπερου – παράκαμψη μέχρι τον ποταμό Λοβάτι – και από τον Λοβάτι μπορείς να φτάσεις στο Ίλμεν, τη μεγάλη λίμνη. Από αυτή τη λίμνη πηγάζει ο ποταμός Βόλχοβ που χύνεται στη λίμνη του Μεγάλου Νιέβα και το χείλος αυτής της λίμνης χύνεται στη Βαραγγική θάλασσα. Μέσω αυτής της θάλασσας μπορεί κανείς να πλεύσει μέχρι τη Ρώμη και από τη Ρώμη μπορεί να πλεύσει στην Κωνσταντινούπολη και απ’ την Κωνσταντινούπολη μπορεί να πλεύσει στον Πόντο στον οποίο χύνεται ο ποταμός Δνείπερος. Ο Δνείπερος επίσης ρέει από το δάσος Οκόβσκυ και χύνεται νότια και ο ποταμός Ντβίνα χύνεται στη Βαραγγική θάλασσα. Στο ίδιο δάσος ρέει ο Βόλγας ανατολικά και εκβάλλει στη θάλασσα Χβαλίσκογιε. Γι αυτό, από τη Ρωσία μπορεί κανείς να αποπλεύσει από το Βόλγα στη Βουλγαρία** και στο Χβαλίς και ανατολικά να περάσει στην κληρονομιά του Σημ και από τον ποταμό Ντβίνα στη γη των Βάραγγων, από τους Βάραγγους μέχρι τη Ρώμη και από τη Ρώμη επίσης μέχρι τις φυλές των Χαμ (αγροίκων). Ο Δνείπερος εκβάλλει στο χείλος της θάλασσας του Πόντου. Αυτή η θάλασσα είναι φημισμένη στους Ρώσους – στις ακτές της δίδαξε, όπως λένε ο Άγιος Ανδρέας, αδελφός του Πέτρου...» Το βόρειο και το νότιο τμήμα της διαδρομής «απ’ τους Βάραγγους στους Έλληνες» ελέγχεται από τις πιο ισχυρές ενώσεις σλαβικής ιδιοκτησίας – το Νόβγκοροντ και το Κίεβο, σύμφωνα με το Ρώσο ιστορικό Β.Ο. Κλιουτσέσκι, καθώς και άλλους επιστήμονες, ήταν αρχικά μόνο εμπορικά κέντρα και με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκαν σε κεντρικό πυρήνα της οικονομικής, πολιτικής και πνευματικής ζωής της Αρχαίας Ρωσίας. Τον 9ο αιώνα στη ζωή των ανατολικών Σλάβων συνέβησαν σημαντικά γεγονότα. Σύμφωνα με τους θρύλους και τους αρχαίους Ρώσους χρονογράφους, το έτος 862 στο Νόβγκοροντ επιβεβαιώθηκε το κάλεσμα των αρχηγών των σλαβικών φυλών από τον Βάραγγο πρίγκηπα Ριούρικ. Το χρονικό αναφέρει : «Το έτος 6370 (862). Καταδίωξαν τους Βάραγγους στη θάλασσα, δεν τους κατέβαλαν φόρους και άρχισαν οι ίδιοι να εξουσιάζουν, δεν υπήρχε μεταξύ τους δίκαιο, ξεσηκώθηκε γένος με γένος, υπήρχε ανάμεσά τους διαμάχη και πολέμησαν ο ένας με τον άλλο. Είπαν, δε, στον εαυτό τους : Θα ψάξουμε ανάμεσά μας πρίγκηπα, ο οποίος θα μας εξουσιάζει και θα δικάζει με δικαιοσύνη.»Και πήγαν στη θάλασσα με τους Βάραγγους και με τους Ρώσους. Εκείνοι οι Βάραγγοι ονόμασαν Ρωσία, όπως άλλοι ονομάζονται Σουηδοί και άλλοι Νορμανδοί και Άγγλοι... και είπαν : «Η γη μας μεγάλη και πλούσια και τάξη σ’ αυτή δεν υπάρχει. Περάστε να βασιλεύσετε και να μας εξουσιάσετε. Και εξέλεξαν τρεις αδελφούς από το ίδιο γένος και κατέλαβαν όλη τη Ρωσία και ήρθαν και εγκαταστάθηκαν ο μεγαλύτερος ο Ριούρικ στο Νόβγκοροντ και ο άλλος ο Σινέους στο Μπελοόζερε και ο τρίτος ο Τρούβορ στο Ιζμπόρσκε. Και από εκείνους τους Βάραγγους αποκαλέστηκε Ρωσική Γη». Έτσι τοποθετείται η αρχή της ρωσικής κρατικής οντότητας. Το Κίεβο, ήδη από καιρό ίδρυσαν τρεις αδελφοί : ο Κίεβ, ο Σέκομ και ο Χόριβ και η αδελφή τους Λίμπεντ. Αυτοί : «... έκτισαν την πόλη προς τιμή του μεγάλου τους αδελφού – έγραψε ο χρονογράφος – και ονόμασαν αυτή Κίεβο.»Σύμφωνα με το χρονικό, ο Κίεβ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του επισκέφθηκε την αρχαία Κωνσταντινούπολη, «... και όταν αυτός πήγε στο βασιλιά, τότε λένε, ότι αυτός προς μεγάλη του τιμή κρίθηκε άξιος από τον αυτοκράτορα, στον οποίο αυτός προσήλθε...».
 * Είναι γνωστοί και ως Βίκινγκς.
 **Δεν πρόκειται για τη σημερινή γεωγραφική θέση της Βουλγαρίας, αλλά για την κοιτίδα του πολιτισμού της στην περιοχή του ποταμού Βόλγα.
Купцы и воины балтийских государств с северо-запада, древних славянских земель с севера и севера-востока открыв водный путь по Днепру к Черному морю, открыли для себя южные страны роскоши и великолепия, мир теплых морей и сияния золота, райских фруктов и невиданных зверей, иных военных технологий и чарующих женщин, не носивших меховых одежд. Днепру Русь была обязана своим соединением с северо-западною и юго-восточную Европою: из первой явились князья, а о  второй получено христианство. Днепру Русь была обязана и своим материальным состоянием: по этой реке шли с своими дружинами князья, которые сосредоточили прибрежные славянские племена, жившие рассеянно; по Днепру шел и торговый путь из нижних стран в верхние.С середины IX века севернее Смоленска в Новгороде образуется центр под предводительством Рюрика. Особое внимание созданное государство стало уделять международным связям с южными странами. И ранее многие исследователи (в основном купцы и воины) привозили с далеких стран диковинные товары, но еще больше вдохновляло на сложный путь по рекам в Черное море удивительные рассказы там побывавших. Волшебный и богатый Царьград, после описаний путешественников, манил к нему как магнит. Примечательно что в южных странах отношение к северу подобное. Еще Аристотель упрекал афинян за то, что они целые дни проводят на площади, слушая волшебные повести и рассказы людей, возвратившихся с Борисфена - Днепра. В 860 г. Константинополь испытал военное нашествие от варягов и славян, которые подготовили мощный флот на Днепре и осуществили дерзкий морской поход. Опыт славян в постройке речных судов и хождения по рекам и опыт варягов в морских делах и военных был соединен вместе. За Царьград заступилась сама природа (разыгравшаяся буря вынудила нападавших отступить), что защитниками было объяснено вмешательством Богородицы и послужило основанием для возникновения праздника Покрова. Жители города обратились за помощью к Богу : “ Царь … всю ночь молился с патриархом Фотием в церкви святой Богородицы во Влахерне, и вынесли они с песнями божественную ризу святой Богородицы и смочили в море ее полу. Была в это время тишина и море было спокойно, но тут внезапно поднялась буря с ветром, и снова встали огромные волны, разметало корабли безбожных русских, и прибило их к берегу, и переломало…” Божья кара настигла варваров – завоевателей, большинство из них нашли смерть в пучине морских волн, так что немногим удалось вернуться домой.
 Осада руссами во главе Аскольдом и Диром - Константинополя
В 863 г. варяги Аскольд и Дир выпрашиваются у Рюрика в Грецию и с дружиной соплеменников идут уже изученной предыдущими путешественниками дорогою от Новгорода через волок к Днепру. Проходя по этой древней реке они упоминают крупный город Смоленск (град велик и мног людьми), но он не является их целью и предметом завоевания. У них не было цели утвердиться нигде по Днепру до того самого места, начиная с которого русло резко поворачивает на восток, в степь. Здесь, среди племени полян, в городе Киеве, Аскольд и Дир остановились. Киев в то время был сборным местом варягов, собиравшихся в Черное море.Уже в 866 году Аскольд и Дир предпринимают поход на Константинопль, который не приносит им успеха. С грозной силой, пришедшей с севера по Днепру , методично предпринимавшей попытки выхода на богатейшие торговые пути Черного моря, стали считаться. Уже в 867 году патриарх Фотий в Константинополе учредил первую епархию для славян и варягов,принявших христианство.Через девятнадцать лет после похода по Днепру к морю варяжских дружин Аскольда и Дира, князь Олег в 882 году предпринимает новый поход. Это уже не разведка и не торговое предприятие. Это продуманное мероприятие по государственному устройству народов, проживающих вдоль Днепра. Одна из задач - полный контроль над Великим водным путем и варяг в греки, т.е. контроль за торговлей между севером и югом.На всем протяжении крупнейшей европейской реки - Днепра, от истоков до Киева, дружина встречает только два крупных города: Смоленск и Любечь. Смоленск переходят под власть Олега  в том же  882 году.Расположение Киева было очень удобным для контроля над сообщением и торговлей между "варяжскими" странами и южанами.Из него же удобно было готовить и вести войны. Так и стал Киев матерью городов Российских !..
    Софийский собор в Киеве
Οι έμποροι και οι πολεμιστές των Βαλτικών κρατών στα βορειοδυτικά και των αρχαίων Σλαβικών στα βόρεια και τα βορειοανατολικά άνοιξαν υδάτινους - ποτάμιους - δρόμους από το Δνείπερο μέχρι τη Μαύρη θάλασσα, ανακάλυψαν στις νότιες χώρες την πολυτέλεια και τη λαμπρότητα, τον κόσμο των θερμών θαλασσών, τη λάμψη του χρυσού, τα παραδεισένια φρούτα, άγνωστα άγρια ζώα, άλλες πολεμικές τεχνικές και συναρπαστικές γυναίκες που δε φορούσαν γούνες. Στο Δνείπερο οφείλει η Ρωσία τη σύνδεσή της με τη βορειοδυτική και νοτιοανατολική Ευρώπη. Από την πρώτη έλαβε τους πρίγκηπες και από τη δεύτερη το Χριστιανισμό. Στο Δνείπερο, επίσης, η Ρωσία χρωστά την υλική της ευπορία : από αυτό το ποτάμι πέρασαν με την ακολουθία τους οι πρίγκηπες, οι οποίοι συγκέντρωσαν τις παράκτιες σλαβικές φυλές που ζούσαν διασκορπισμένες. Απ’ το Δνείπερο διεξήχθη το εμπόριο ανάμεσα στις νότιες και τις βόρειες χώρες. Στα μέσα του 9ου αιώνα βόρεια του Σμολένσκ, το Νόβγκοροντ διαμορφώθηκε ως κέντρο κάτω από την καθοδήγηση του Ριούρικ. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην καθιέρωση διεθνών σχέσεων με τις νότιες χώρες. Και νωρίτερα πολλοί ερευνητές – κυρίως έμποροι και πολεμιστές – μετέφεραν από μακρινές χώρες ασυνήθιστα προϊόντα, αλλά ακόμη περισσότερο εμπνεύστηκαν στη δύσκολη διαδρομή από τα ποτάμια στη Μαύρη θάλασσα με τις εκπληκτικές διηγήσεις των εκεί κατοικούντων. Η μαγική και πλούσια Κωνσταντινούπολη, μετά τις περιγραφές των ταξιδιωτών, τους τραβούσε σαν μαγνήτης. Αξιοσημείωτο είναι πως υπήρχε σχέση ανάμεσα στις νότιες και τις βόρειες χώρες. Ο Αριστοτέλης κατηγορούσε τους Αθηναίους ότι περνούν όλη τη μέρα στις πλατείες, ακούγοντας παραμύθια και διηγήσεις ανθρώπων που είχαν επιστρέψει από τον Βορυσθένη – Δνείπερο. Το έτος 860 η Κωνσταντινούπολη γνώρισε στρατιωτική εισβολή των Βάραγγων και των Σλάβων, οι οποίοι προετοίμασαν ισχυρό ναυτικό στο Δνείπερο και εκτέλεσαν μια τολμηρή ναυτική πορεία. Η εμπειρία των Σλάβων στην κατασκευή ποταμόπλοιων και στη ναυσιπλοία μέσω των ποταμών, καθώς και η εμπειρία των Βάραγγων στις θαλάσσιες και στρατιωτικές επιχειρήσεις αλληλοσυνδέθηκαν. Την Κωνσταντινούπολη υπερασπίστηκε η ίδια η φύση – χτυπημένοι από καταιγίδα οι εισβολείς αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν – που οι υπερασπιστές την απέδωσαν στην επέμβαση της Παναγίας. Οι κάτοικοι της πόλης ζήτησαν τη βοήθεια του Θεού : «Ο βασιλέας ... όλη τη νύχτα προσευχόταν με τον πατριάρχη Φώτιο στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών ψάλλοντας ύμνους και περιφέροντας την Ιερά Εσθήτα – μαφόριο – της Θεομήτορος, την οποία περιέβρεξαν στη θάλασσα κατά το ήμισυ αυτής.. Αυτό το διάστημα υπήρχε ηρεμία στη θάλασσα και ησυχία, αλλά εδώ ξαφνικά σηκώθηκε ανεμοθύελα και υψώθηκαν πελώρια κύματα σκορπίζοντας τα καράβια των αθεόφοβων Ρώσων, μετατοπίζοντάς τα στην ακτή όπου τσακίστηκαν...» Η οργή του Θεού κατέφτασε τους βαρβάρους κατακτητές, πλήθος από αυτούς βρήκαν το θάνατο στην άβυσσο των θαλάσσιων κυμάτων και λίγοι μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Το έτος 863 οι Βάραγγοι Άσκολντ και Ντηρ εκλιπαρούσαν τον Ριούρικ και το φιλικό του περιβάλλον να πορευτούν μαζί στην Ελλάδα από το Νόβγκοροντ μέσω της παρακαμπτήριας αρτηρίας του Δνείπερου. Περνώντας απ’ αυτόν τον αρχαίο ποταμό αναφέρουν τη σημαντική πόλη Σμολένσκ – μεγάλο χαλάζι και πολλοί άνθρωποι – αλλά δεν ήταν ο σκοπός τους και το αντικείμενο της κατάκτησης. Δεν είχαν σκοπό να εγκατασταθούν οπουδήποτε κατά μήκος του ποταμού στην ίδια θέση που το κανάλι στρίβει απότομα ανατολικά προς τη στέπα. Εδώ, ανάμεσα στις φυλές των αγροτών (Πολιάνων) στο Κίεβο, ο Άσκολντ και ο Ντηρ σταμάτησαν. Το Κίεβο αυτόν τον καιρό συσπείρωνε τους Βάραγγους που μετέβαιναν στη Μαύρη θάλασσα. Το έτος 866 οι Άσκολντ και Ντηρ ανέλαβαν εκστρατεία εναντίον της Κωνσταντινούπολης η οποία δεν έφερε επιτυχία. Το έτος 867 ο πατριάρχης Φώτιος στην Κωνσταντινούπολη ίδρυσε την πρώτη επαρχία – επισκοπή – για τους Σλάβους και τους Βάραγγους που δέχθηκαν το Χριστιανισμό. Δεκαεννιά χρόνια μετά την πορεία από το Δνείπερο στη θάλασσα της ομάδας των Βάραγγων Άσκολντ και Ντηρ, ο πρίγκηπας Ολέγκ το έτος 882 επιχειρεί μια νέα πορεία. Αυτή, ήδη, δεν ήταν μια εξερεύνηση, αλλά ένα εμπορικό εγχείρημα. Ήταν μια σκόπιμη ενέργεια για το κρατικό σύστημα των λαών που ζούσαν κατά μήκος του ποταμού Δνείπερου. Ένας από τους στόχους ήταν ο πλήρης έλεγχος του μεγάλου υδάτινου δρόμου «απ’ τους Βάραγγους στους Έλληνες», δηλαδή ο έλεγχος του εμπορίου μεταξύ βορρά και νότου. Σ’ όλη την έκταση ενός απ’ τους μεγαλύτερους ποταμούς της Ευρώπης, του Δνείπερου, με τις πηγές του στο Κίεβο, η ομάδα συναντά μόνο δύο ισχυρές πόλεις : το Σμολένσκ και το Λιούμπετς. Το Σμολένσκ περνά κάτω από την εξουσία του Ολέγκ το έτος 882. Η τοποθεσία του Κιέβου ήταν πολύ βολική για τον έλεγχο της επικοινωνίας και του εμπορίου ανάμεσα στις Βαραγγικές και τις νότιες χώρες. Βολική ήταν και για προετοιμασία και διεξαγωγή πολέμου. Έτσι, το Κίεβο θα γίνει η μητέρα των ρωσικών πόλεων !..
По преданию, перед отбытием из Константинополя Аскольд и Дир дали клятву византийцам – единоверцам никогда больше не идти войной на священную страну христиан. Варяжские князья заключили договор с Византией о дружбе, а также заверили императора и патриарха Фотия  в том, что будут приднепровских варваров обращать в святую веру. Дружеское сосуществование Киева и Константинополя было нарушено лишь в начале X века. В 879 году умер правитель Новгорода – варяжский князь Рюрик, оставивший после себя наследника – четырехлетнего Игоря – некоторые исследователи полагают, что у Рюрика не было прямых наследников. После недолгой борьбы власть в Новгороде перешла к соратнику – родственнику Рюрика – варяжскому князю Олегу, который стал опекать наследника Рюриковича и действовать от его имени. В 882 году Олег совершил поход на Киев и, прикрываясь младенцем Игорем – будущим правителем Руси, обманом захватил город, убил Аскольда и Дира. Олег объединил Новгород и Киев и таким образом утвердил великокняжескую власть в едином Древнерусском государстве под названием Киевская Русь. Смерть Аскольда и Дира стала расплатой за мир с городом Константина. В 907 году князь Олег отправился в большой военный поход на Константинополь. Он начал войну на берегу, под стенами Царьграда : «...и вышел Олег на берег, и начал воевать, и много убийств сотворил в окрестностях города грекам, и разбили множество палат, и церкви пожгли…». Император Леон, прозванный Философом, думал о вычетах Астрологии более, нежели о безопасности Государства. Он велел только заградить цепью гавань и дал волю Олегу разорять Византийские окрестности, жечь селения, церкви, увеселительные дома, вельмож Греческих. Нестор, в доказательство своего беспристрастия, изображает самыми черными красками жестокость и бесчеловечие Россиян. Они плавали в крови несчастных, терзали пленников, бросали живых и мертвых в море. Так некогда поступали Гунны и народы Германские в областях Империи; может быть, Олег  хотел сделать то же, что сделал  Магомет II в 29 мая 1453 года…
Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την αναχώρησή τους απ’ την Κωνσταντινούπολη οι Άσκολντ και Ντηρ έδωσαν όρκο στους Βυζαντινούς ομόθρησκους, ότι ποτέ πια δεν θα πολεμήσουν την ιερή χώρα των χριστιανών. Οι πρίγκηπες των Βάραγγων έκλεισαν σύμφωνο φιλίας με τους Βυζαντινούς και βεβαίωσαν τον αυτοκράτορα και τον πατριάρχη Φώτιο, πως στους βαρβάρους κατοικούντες στις περιοχές γύρω από τον ποταμό Δνείπερο θα μεταφέρουν την αγία πίστη. Η φιλική συνύπαρξη του Κιέβου και της Κωνσταντινούπολης διαταράχτηκε στις αρχές του 10ου αιώνα. Το έτος 879 πέθανε ο κυβερνήτης του Νόβγκοροντ, Βάραγγος πρίγκηπας Ριούρικ, αφήνοντας ως κληρονόμο τον τετράχρονο Ίγκόρ – κάποιοι ερευνητές υποθέτουν ότι δεν υπήρχε άμεσος κληρονόμος του Ριούρικ. Μετά από ολιγόχρονο αγώνα εξουσίας στο Νόβγκοροντ επήλθε συμμαχία του συγγενούς του Ριούρικ με τον Βάραγγο πρίγκηπα Ολέγκ, ο οποίος κατέστη κηδεμόνας του κληρονόμου του Ριούρικ και ενήργησε εξ ονόματός του. Το έτος 882 ο Ολέγκ πραγματοποίησε πορεία στο Κίεβο, κρύβοντας το γεγονός από το μικρό Ίγκόρ – μελλοντικό κυβερνήτη της Ρωσίας – και με απάτη κυρίευσε την πόλη σκοτώνοντας τους Άσκολντ και Ντηρ. Ο Ολέγκ  ένωσε το Νόβγκοροντ και το Κίεβο και μ’ αυτό τον τρόπο καθιέρωσε την εξουσία του μεγάλου πριγκηπάτου σε ένα αρχαίο ρωσικό κράτος με την ονομασία Ρωσία του Κιέβου. Ο θάνατος των Άσκολντ και Ντηρ ήταν η πληρωμή για την ειρήνη με την πόλη του Κωνσταντίνου. Το έτος 907 ο πρίγκηπας Ολέγκ στάλθηκε σε μεγάλη εκστρατεία στην Κωνσταντινούπολη. Άρχισε τον πόλεμο από τη θάλασσα κάτω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης : «...και εξήλθε ο Ολέγκ στην ακτή και άρχισε να μάχεται και πολλούς Έλληνες εφόνευσε στα περίχωρα της πόλης και γκρέμισε πλήθος ανακτόρων και εκκλησίες πυρπόλυσε...». Ο αυτοκράτορας Λέων ο επονομαζόμενος Σοφός σκεφτόταν περισσότερο τους υπολογισμούς των άστρων παρά την ασφάλεια του κράτους. Πρόσταξε μόνο να φράξουν με αλυσίδες τον κόλπο δίνοντας έτσι διέξοδο στον Ολέγκ να καταστρέψει τα περίχωρα του Βυζαντίου, να κάψει τα χωριά, τις εκκλησίες και τις εξοχικές κατοικίες των Ελλήνων ευγενών. Ο Νέστορας σε απόδειξη της αμεροληψίας του απεικονίζει με τα πιο μελανά χρώματα τη σκληρότητα και την απανθρωπιά των Ρώσων. Έτσι ποτέ δεν έπραξαν ούτε οι Ούννοι και οι άλλοι γερμανικοί λαοί στα εδάφη της αυτοκρατορίας, ίσως ο Ολέγκ ήθελε να πράξει, αυτό που έπραξε ο Μωάμεθ ο Β΄στις 29 Μαίου 1453 ...

  Эпилог/Επίλογος

 Из варяг в греки

 От Мсты* до Тверицы**, По Тверице до Волги,
 а там уж до Днепра рукой подать...
 Где водные артерии, где волоки*** -
 Открыла путь купеческая знать.

 Из грек в варяги, из варяг да в греки
 Торговый путь связал две стороны -
 Так Новгород прокладывал навеки
 Дорогу к Мекке русской старины.

 Шел в Византию путь, а значит шел к богатству,
 К религии без Лели****, даждьбогов,
 Шел мимо Киева, мостя дорогу к царству,
 Народ объединяя и князьков.

 Ушел в былины царь, а путь так и остался,
 От ильменских славян до киевских полян.
 Быть может я пройду дорогою той братства,
 Софии поклонюсь, за Валаам.

Автор : Елена Кравченко
Опубликовано : 19.05.2010
Copyright  © Елена Кравченко , 2010

* Мста : река связана с Волховом – часть своих вод, минуя озеро Ильмень. Мста берет начало в северной части   озера Мстино, в 25 км севернее Вышнего Волочка – Тверская область – и впадает в Ильмень рукавами вблизи истока Волхова. Длина Мсты – 445 км.
** Тверица : река в Тверской области, левый приток Волги. Длина – 188 км. Тверица с древних времен была частью водного пути из Волги в озеро Ильмень и Великий Новгород, а позднее в Санкт-Петербург.
*** Волок : участок между двумя судоходными реками, через который в старину перетаскивали судно для продолжения пути.
**** Леля : богиня девичьей любви, младшая роженица, покровительница влюбленных.

Απ’ τους  Βάραγγους  στους  Έλληνες

Από τον Μστα* στον Τβέριτσα** κι απ’ τον Τβέριτσα μέχρι το Βόλγα
κι από κει σε απόσταση αναπνοής ως το Δνείπερο...
Εκεί που οι αρτηρίες του νερού και οι παρακάμψεις*** –
άνοιξαν δρόμο στους εμπόρους για να γνωρίζουν.

 Απ’ τους Έλληνες στους Βάραγγους κι απ’ τους Βάραγγους, ναι στους Έλληνες,
 εμπορική διαδρομή αντάμωνε τις δυο πλευρές –
 έτσι το Νόβγκοροντ άνοιξε για πάντα
 το δρόμο για τη Μέκκα του ρωσικού παλιού καιρού.

 Ήταν ο δρόμος για τον ερχομό στο Βυζάντιο και ως εκ τούτου στον πλούτο,
  η θρησκεία χωρίς τη Λέλυ****, δόξα τω Θεώ,
  ήρθε στο Κίεβο, οδική γέφυρα του βασιλείου,
  ενώνοντας το λαό και τους πρίγκηπες.

  Πέρασε σαν βασιλικό έπος και εκεί παρέμεινε,
  απ’ τους Σλάβους της Ίλμεν μέχρι τους Πολιάνους του Κιέβου.
  Ίσως θα πάω μέσα στους δρόμους της αδελφοσύνης
  τη Σοφία να προσκυνήσω για το Βαλαάμ.

* Μστα – ποταμός. Ο ποταμός Μστα συνδεόταν με τον ποταμό Βόλχοβ . Ο Μστα εκτείνεται αρχικά στο βόρειο μέρος της λίμνης Μστινά, σε μήκος 25 χλμ. μέχρι τη βόρεια παράκαμψη Βίσνιεβο – περιοχή Τβέρσκαγια – και χύνεται στις άκρες της λίμνης Ίλμεν κοντά στις πηγές του ποταμού Βόλχοβ. Το μήκος του Μστα είναι 445 χλμ.
** Τβέριτσα – ποταμός. Ποτάμι της περιοχής Τβέρσκαγια, αριστερός παραπόταμος του Βόλγα. Το μήκος του 188 χλμ. Ο Τβέριτσα τα αρχαία χρόνια αποτελούσε μέρος του υδάτινου δρόμου από το Βόλγα στη λίμνη Ίλμεν και το Μεγάλο Νόβγκοροντ και αργότερα της Αγίας Πετρούπολης.
*** Παρακαμπτήρια ποτάμια αρτηρία. Τμήμα ξηράς μεταξύ δύο πλωτών ποταμών μέσω του οποίου τον παλιό καιρό ρυμουλκούσαν τα πλοία για να συνεχίσουν το ταξίδι.
**** Λέλια. Νεαρή Κόρη και θεά του Έρωτα. Προστάτιδα των ερωτευμένων.

03.12.2012
Μετάφραση/перевод : Тодис Константинос
Copyright © Thodis Konstantinos , 2012
Stavropol , Russia

   Великий Новгород

Источники
Πηγές

Ключевский В.О «Краткое пособие по русской истории» Москва «Расевет» 1992 с. 8-10
Командорова Н.И «Русский Стамбул» Москва «Вече» 2009 c. 28-35, с. 48-51
Eφημερίδα «Καθημερινή» - οι πύλες του μυστηρίου – Αθήνα , Μάης 1994 σ. 1-7
Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» - Βόσπορος – Αθήνα , Ιούνιος 2004 σ. 1-14
Περιοδικό «Τόλμη» - Η άλωση της πόλης – Αθήνα , Μάης 2002 σ. 1-17
Шахматов АА Разыскания о древнейших русских летописных сводах – СПб 1908 и др.работы
Истрин В.М  Замечания о начале русского летописания – ИОРЯС – СПб 1921
Брим В.А  Путь из варяг в греки – ИАН СССР – Ленинград 1931 с. 201-210
Свердлов М.Б  Транзитные пути в Восточной Европе IX-XI вв. Ленинград 1969 с. 540-545
Константин Багрянородный  Об управлении империи – Москва 1989 с. 44-51
Никитин А.Л  Хождение апостола Андрея и путь “из варяг в греки” – Москва 1994
www.library.narod.ru

Комментариев нет:

Отправить комментарий